Bajina Bašta je grad u kome danas živi 10-ak hiljada stanovnika u varoši i još 20-ak hiljada u okruženju po okolnim brdima. Najstariji deo čaršije, koji je sačuvan do danas potiče sa kraja 19. veka, gde su skladno postavljene prizemne kuće u niz. Vlasnici tih kuća su uglavnom bili sitni trgovci i zanatlije, koji su i činili većinsko stanovništvo tadašnje varoši.

Manastir Rača se nalazi pored rečice Rače, u neposrednoj blizini Bajine Bašte. Ovaj srednjovekovni manastir je zadužbina kralja Dragutina Nemanjića. Za vreme turske vladavine manastir je bio jedan od najznačajnijih kulturnih centara srpskog naroda, čuven po Račanskoj prepisivačkoj školi. Prepisivačka škola nije bila smeštena u samom manastiru već oko 2 km hoda uz rečicu Raču na vrelu Lađevac, nepristupačnom mestu, koje je omogućavalo tajno prepisivanje srpskih knjiga. U Rači je za vreme Drugog svetskog rata čuvano Miroslavljevo jevanđelje, najveći i najvažniji dokument srpske književnosti iz 12. veka. Sačuvan je od spaljivanja ispod kamenih ploča u oltaru manastira.

Tara je od 13.jula 1981. godine nacinalni park. On pokriva površinu od 24.991,82 ha. Zbog povoljne klime i zabačenosti, na Tari je opstao relikt i endemit balkanskog poluostrva Pančićeva omorika, kao i mnogi drugi spomenici prirode, blago rečeno živi fosili. Prosečna nadmorska visina Tare je 1000-1200 m, najviša kota je Kozji Rid (1591m), a najniža kota je visina jezera Perućac (291m). Reka Vrelo je najjače kraško vrelo u NP čija se voda uliva u Drinu posle tačno 365m. Klima je izrazito planinska, leta sveža,a zime hladne sa dosta snega. Kiše su najčešće u maju. Najsuvlji meseci su jul i avgust, jesen je sunčana i toplija od proleća.

Perućac je privlačno turističko naselje na desnoj obali reke Drine. Iz masiva planine Tare izvire rečica „Vrelo“ koja gradi veliki i izuzetno lep vodopad, koji se survava u reku Drinu. Tok ove rečice je veoma kratak, ali je veoma bogat vodom. U narodu poznata i kao „reka godina“, jer je dužina njenog toka od izvora do ušća u reku Drinu duga 365m.

Ukcavanje je neposredno ispod brane HE Bajina Bašta, plovi se najatraktivnijim delom Drine ispod vodopada rečice Vrelo preko nekoliko lakših bukova. Plovidba spada u rekreativni rafting uz lep prizor za fotografisanje. Trajanje plovidbe je 2-3 sata, u zavisnosti od vodostaja reke.

Reka Drina opasuje Taru sa severozapadne i severne strane i predstavlja najveću kontaktnu reku opštine Bajina Bašta u dužini od 60km. Nastaje spajanjem Pive i Tare kod Šćepan Polja u Crnoj Gori na 433 m.n.v i ukupne dužine toka 345,9 km. Drina se ubraja u najčistije vodene tokove Srbije…

Kućica na Drini je simbol Bajine Bašte i jedno od najpoznatijih obeležja reke koja je kod Srba poznata i kao Zelenika. Na steni stoji još od 1969. godine, a nastala je kao potreba mladih plivača za udobnijim mestom za odmor od stene na kojoj su se do tada sunčali.

Po jednoj od narodnih priča, glavni „krivac“ za nastanak stene na sredini reke Drine je poznati srpski srednjovekovni junak Marko Kraljević. Želeći da pređe na drugu obalu Drine, a da mu njegov čuveni konj Šarac ne ukvasi noge, on je sa vidikovca Crvena stena bacio ogromnu stenu u centar reke kako bi Šarac mogao da preskoči na drugu obalu. Po pričama najboljih poznavalaca tajni ovog mesta, na steni se i dan danas mogu videti otisci Šarčevih kopita.

Predov krst se nalazi na 1080 m nadmorske visine. Na tri kilometra od ovog lokaliteta nalazi se Stolac, prirodno stanište Pančićeve omorike, a na sedam kilometara i vidikovac Bilješkа stenа sa koga se 1000 m visoke litice spuštaju prema Drini. Sa ovog vidikovca spušta se predivan pogled na jezero Perućac, kanjon Drine, a naravno i na pojedinačkna stabla Pančićeve omorike…

Kanjon Drine je jedan od najdubljih kanjona u svetu (na pojedinim mestima i do 1000 m). Već posle pola sata plovidbe ulazite u predeo koji krasi zelena boja vode i šumom obrasle litice koje spajaju vodu sa nebom. Trenuci provedeni u kanjonu su svakako, nesvakidašnji, nestvarni i neponovljivi…